rindu.

tibe2 terdetik,

mcamane ye papaku nnti? bile smue dh kahwin, dh kluar rumah, living our own lives. sape nk jage die? kesian die sorang2. :(

ble pkir pasal ni, mulelah teringat pesan arwah mama dlu.

"Jaga papa tu kalau mama takde, tengok2kan abang, ozair."

dlu slalu menyampah bile mama cakap mcm ni. mcm dh confirm takkan lame. tp smemangnye die lebih tahu yg die takkan lame. sbb tu die pesan awal2. tapi hana buat2 tak dgr. sbb takleh terime. takleh terime dan taknak terime kenyataan yg mmg mama takkan lame. in denial. mase tu pkir, mama akan hidup lame sampai tue, sampai tgk hana berjaye, kahwin etc. kate pkir positif kaaan.

sedih bile teringat. rase mcm hana tak buat ape yg mama suruh buat. rase mcm hana tak mampu nk buat semue. rase mcm hana x dpt jlnkan tanggungjawab.

kdg2 boleh rase marah dgn tuhan. 'Kenape amik die dulu?', 'Kenapa tak amik saye dulu?'. tak suke takde mak. tak best. lagi2 sorang pompuan. tapi kene faham, takdir tuhan kan. everything happens for a reason. maybe nie care Tuhan untk jadikan myself lebih kuat, lebih matang, lebih sabar, lebih responsible, lebih appreciate orang2 yg tersayang.

rindu mama bulan2 puasa ni. rindu suara mama mengaji. rindu cium tangan mama. rindu dengar suara mama membebel membazir beli barang banyak sgt kat pasar ramadhan. rindduuuu.

sekarang hana yg slalu membebel. pfft. dh jadi mcm mama dh ni. scary. tp dh fhm what u've been through all this time. slowly understands what it's like to be a mother, walaupun tak jadi ibu lagi. banyak sgt pengorbanan, mkn dalam. patutlah syurga di bawah telapak kaki ibu.

am still trying to give my best. rase mcm nk suruh papa kahwin. at least i know, later on, ade jugak orang jage papa sampai tue. and hopefully he has a chance to be happy again. :)

hopefully saye juge happy. :)


*

Dalam suatu riwayat dikatakan bahwa orang-orang yang telah meninggal, mereka datang setiap Jumaat pada bulan Ramadhan. Mereka berdiri dan masing-masing mereka memanggil dengan suara sedih dan menangis:

“Wahai keluargaku, wahai anak-anakku, wahai kerabatku, sayangi aku dengan sesuatu semoga Allah menyayangimu. Ingatlah kami, jangan lupakan kami dengan doa. Sayangi kami dan keterasingan kami. Kami telah diabadikan di penjara yang sempit, kesedihan dan penderitaan yang lama masanya. Maka sayangi kami, jangan bakhil kepada kami dengan doa dan sedekah untuk kami. Semoga Allah menyayangi kita sebelum kalian seperti kami.


Al-fatihah utk mama. Semoge dikurangkan penderitaanye dan ditempatkan di kalangan orang2 mulia. Amin..